Rozdział 8

"Twarz masz stworzoną do uśmiechu, wiesz to" 

~Demi Lovato

W TYM ROZDZIALE... 

Leon ma plan, chcę zostać z Violettą sam na sam, w tym celu musi wysłać Megan do dziadków, nie przychodzi mu to łatwo... czy uda mu się spędzić romantyczną noc z Violettą ? 

Gary'emu zostaje powierzone zadanie wyjaśnienia rodzicom Camilli całej sytuacji, przed tym ma jeszcze kilka zadań ... 

A Federico dostaje na ręce swoje pociechy, będzie szczęśliwy ? 

*León*

-MEGAN! –krzyknąłem głośno wchodząc do kuchni.

-Co ? –chwile później znalazła się przy mnie.

-Chcesz iść na noc do dziadka ?

-Nie. –oznajmiła krótko.

-Dlaczego ?

-Bo chcę tutaj zostać z wami.

-Ale ja mam dla mamusi niespodziankę i ty musisz być poza domem.

-Jaką ? –podskoczyła podekscytowana.

-To nie temat dla dzieci.

-TATO! –krzyknęła. –Chcę wiedzieć!

-Megan uspokój się. –pouczyłem ją.

-Chcę wiedzieć!

-Pójdziesz do kąta jeśli nie przestaniesz krzyczeć. –powiedziałem stanowczo starając się takim być. Cóż, musiałem pozbyć się Megan z domu, potrzebowałem Violki w łóżku, natychmiast.

-MAMO! –ta niestety zamiast mnie posłuchać postanowiła mnie wydać.

-Megan! –wycedziłem przez zęby.

-Co się stało ? –do pomieszczenia w którym byliśmy weszła Violetta, spuściłem głowę  mając nadzieję, że sześciolatka mnie nie wyda.

-Tata ma dla Ciebie niespodziankę i nie chce mi powiedzieć! –łudziłem się na marne. Violetta spojrzała na mnie pytająco.

-Megan to kurde niespodzianka! –lekko się zdenerwowałem.

-Ale ja chce wiedzieć! –Tupnęła nogą.

-León. –odezwała się Violetta. –Co to za niespodzianka ? –westchnąłem.

-Tata chcę żebym szła do dziadka i, że to nie sprawa dla dzieci. –Megan wyjaśniła za mnie. Violetta słysząc to spojrzała na mnie dziwnym wzrokiem i zarumieniła się.

-Megan to może jednak idz do dziadka. –zaśmiała się.

-Ale co to za niespodzianka ? –ciągnęła uparcie.

-Zrozumiesz jak będziesz duża. –wyjaśniła jej spokojnie.

-TO NIE FER! –mała znowu tupnęła nogą i wybiegła z kuchni. Oboje się zaśmialiśmy. Podszedłem do niej i pocałowałem ją.

-Dziękuję. –szepnąłem. Ta natomiast znowu mnie pocałowała, tym razem namiętniej. Po chwili się oderwała.

-Dokończymy potem. –jeszcze raz musnęła moje usta i odeszła.

-Do wieczora będzie ciężko wytrzymać… -stwierdziłem siadając na krześle.

*Diego*

Dochodziło późne południe, my leżeliśmy w łóżku razem, nadzy, wtuleni w  Siebie, szczęśliwi. Lu kreśliła ślaczki na moim torsie, ja trzymałem rękę na jej udzie, panowała idealna, harmonijna cisza. O niczym nie myśleliśmy, byliśmy tylko my i dopiero co przebyty niesamowicie przyjemny stosunek.

-Kocham Cię. –wyszeptała w końcu. Uśmiechnąłem się. Przeniosłem rękę na jej piersi, spojrzałem jej w oczy.

-Lu bądź ze mną, zawsze. –powiedziałem. –Zestarzej się ze mną, wyjdź za mnie. –słowa same ze mnie wychodziły. Kochałem Ludmiłę, do było pewne.

Położyłem dłonie na jej biodrach i pociągnąłem tak, żeby leżała na mnie. Ta uśmiechnęła się. –Tak cholernie Cię kocham. –powiedziałem całując ją. –Jesteś tak  niesamowicie seksowa i piękna. Sex z Toba jest niesamowity. –mówiłem jak zahipnotyzowany. –Kocham się kurde. –Dziewczyna pocałowała mnie namiętnie. Nic nie mówiła. Po prostu całowała. Chwile później podniecony po prostu znowu się w nią wbiłem, kochaliśmy się opętani miłością, szczęśliwi, nic nie mogło zniszczyć tamtej chwili.

~.~

-Wstajemy ? –spytała cicho.

-Musimy ?

-Masz mecz. –oznajmiła. Westchnąłem.

-Wstajemy. –leniwie się podniosłem.  Z góry spojrzałem na jej twarz, uśmiechnąłem się.

-Pozwalam Ci zająć łazienkie. –oznajmiła cicho się śmiejąc.

-Po prostu nie chce ci się wstać! –udałem , że się oburzam.

-No może… -ponownie się zaśmiała.

-Osz ty! –wstałem i zacząłem ją gilgotać. Śmiech dziewczyny – bezcenny.

-PRZESTAŃ! –krzyknęła przez śmiech. Nie przestawałem. –DOBRA! WSTANĘ! –krzyknęła. Przestałem.

-Łazienka jest twoja. –wskazałem na drzwi pomieszczenia. –Ludmiła walnęła mnie poduszką i wstała, w końcu zniknęła za drzwiami.

*Gary*

Od 2 godzin nie robiłem nic innego jak chodziłem po moim mieszkaniu i próbowałem doprowadzić go do takiego porządku, żeby ani Cami, ani jej rodzicie nie stwierdzili, że mieszka w nim „wiking”. Camilla spała w sypialni, tak też musiałem sprzątać bez muzyki i bez śpiewania na cały blok – było to wielkie utrudnienie. W końcu udało mi się, zostało mi wyrzucić śmieci i już! Mieszkanie wyglądało jak zwykła kawalerka – no dobra, kawalerka studenta.

Zostało mi usiąść na miejscu i poczekać aż rodzice mojej dziewczyny się zjawią. Owszem, zdawałem Sobie sprawę, z tego iż siedzenie po cichu to idealny moment na głębokie przemyślenia, aczkolwiek Gary Winnipeg nie umie głęboko myśleć, tak też usiadłem na sofie, chwyciłem laptop, podłączyłem słuchawki i włączyłem film.  „Harry Potter i Insygnia Śmierci cz.2” wydawał mi się na tę chwile idealny, trochę smutku, akcji a potem happy end, w naszej obecnej sytuacji musiało być tak samo, aktualnie byliśmy w fazie zdołowania, potem musi nadejść akcja a potem happy end, musi. Przecież zawsze tak jest, a przynajmniej powinno.

Jak to bywa z moim szczęściem, nie udało mi się dojść nawet do pierwszej połowy filmu gdy przerwał mi dzwonek do drzwi. Wstałem i właśnie w tej chwili dotarło do mnie, że za chwile poznam rodziców Camilli – kto wie, może moich przyszłym teściów. Ku mojemu zdziwieniu zacząłem się denerwować, szybko spojrzałem na swój ubiór. Wyglądałem w porządku jak na moje oko, zwykle dżinsy i niebieski T-shirt, chociaż mogłem pomyśleć i ubrać koszulę, no cóż sprzątanie i Harry Potter było ważniejsze, słysząc drugi dzwonek pobiegłem do przedpokoju, poprawiłem włosy i otworzyłem. Ujrzałem małżeństwo w średnim wieku – kobietę zdążyłem już poznać, więc podarowałem jej szczery uśmiech, następnie spojrzałem na mężczyznę. Był wysoki, trochę gruby aczkolwiek wysportowany, a co najgorsze, był zdenerwowany. Niepewnie podarowałem mu rękę, uścisnął ją i o dziwo lekko się uśmiechnął, może jednak nie prezentowałem się najgorzej i koszula była zbędna ?

W ciszy weszliśmy do salonu, tam rodzice Cami usiedli na kanapie i rozejrzeli się po pokoju, w minie Pani Torres zobaczyłem że, sprzątanie też nie poszło mi najgorzej, powoli oglądała każdy kąt pomieszczenie i co kilka chwil lekko kiwała głową.

-Yyy… -odezwałem się. –Cami teraz śpi, sytuacja w jej mieszkaniu trochę ją zestresowała i dostała leki na uspokojenie, nie wiem jak długo będą działać. –powiedziałem szybko.

-To może ty powiedz co zrobił ten idiota. –przemówił mężczyzna.

-Nie, Gary zrób proszę dla nas wszystkich herbatę. –poprawiła go jego żona. –A właściwie. –wstała. –Pomogę Ci. –podarowała mi uśmiech i razem poszliśmy do kuchni. –Gary z góry przepraszam Cię za mojego męża, jest bardzo tą sytuacją zdenerwowany, jeszcze nie zdążył wybaczyć Peter’owi ostatniej akcji a on wyskakuje z następną. –powiedziała spokojnie.

-Doskonale państwa rozumiem. –pocieszyłem ją. –Mój tata… Mój tata też jest w więzieniu. –powiedziałem, właściwie nie wiem po co. Kobieta słysząc to podeszła do mnie i zwyczajnie mnie przytuliła. Ucieszyłem się, zrozumiałem, że możemy się doskonale zrozumieć.

Przez następne 10 minut robiliśmy herbatę w ciszy, Pani Torres zrobiła też kanapki i w końcu wróciliśmy do salonu, gdzie ojciec Cami zdążył się rozsiąść na kanapie i przejrzeć wszystkie papiery leżące na stole. Łudziłem się aby nie znalazł w nich, niczego co wstawiło by mnie w złym świetle. Udało się, mężczyzna widząc nas odłożył papiery a jego mina nie mówiła nic co mogłoby mnie wprawić w zakłopotanie. Położyłem tacę z herbatą na stolę i usiadłem naprzeciwko małżeństwa.

-No więc… -zaczął ojciec Cami. –Powiesz w końcu co wykombinował Peter ?

-Yym… to było tak. –Wziąłem głęboki wdech. –Pojechaliśmy z Cami do moich rodziców, na urodziny mojej mamy, Peter uznał, że nie chce ich poznawać, więc zostawiliśmy go tutaj. Byliśmy tam 3 dni…

-Zostawiliście tego nieodpowiedzialnego gnoja samego na 3 dni ?! –przerwał mi Torres.

-Do tej pory nie było z nim kłopotów. –wyjaśniłem. –Chciał nawet iść na studia. Naprawdę.

-Dobra, mów dalej. –powiedział nerwowo.

-Tak, więc byliśmy u moich rodziców te 3 dni i no było fajnie… -postanowiłem nie opisywać pobytu. –Potem jak wróciliśmy już na klatce poczuliśmy ohydny odór, otworzyliśmy drzwi i zobaczyliśmy mnóstwo śmieci i butelek po alkoholu, w przedpokoju leżała nieprzytomna dziewczyna. –Mama Cami schowała twarz w dłoniach. –A jak weszliśmy do salonu zobaczyliśmy pozostałości po imprezie, mnóstwo naćpanych ludzi, śpiących lub zwyczajnie nie przytomnych, Peter miał w  ręku strzykawkę a na ziemi leżały skręty. Szybko oczywiście zadzwoniliśmy po policje i karetkę, nic więcej nie wiemy, przez te 3 dni nie mieliśmy kontaktu z Państwa synem. –dokończyłem a mężczyzna ciężko westchnął. Już chciał coś powiedzieć gdy w pokoju zjawiła się rozespana Camilla, oboje na Siebie spojrzeli i chwile później dziewczyna była w objęciach ojca.

-Przepraszam… -wydukał cicho.

*Ludmila*

Zamknęłam drzwi od łazienki i uśmiechnięta się po nich zsunęłam, emocje po ostatnich kilku godzinach jeszcze ze mnie nie opadły, ciągle czułam ciepło Diego, jego namiętne pocałunki  i jego samego w Sobie, to było po prostu niesamowite.

W końcu się ogarnęłam i wstawiwszy podeszłam do umywalki, gdzie odkręcając wodę przemyłam nią twarz, spojrzałam w lustro. Ujrzałam rozczochraną blondynkę, bez makijażu ale z ogromnym uśmiechem, naturalnie piękna, taką siebie lubiłam.

Żeby wejść do wanny nie musiałam wiele robić, po prostu nalałam wody do wanny i do niej weszłam. Zaraz po tym namydliłam się moim żelem i umyłam włosy, po wszystkim niechętnie wyszłam z ciepłej wody i wzięłam się za układanie moich blond włosów. Moje lenistwo nakazało mi je po prostu wysuszyć i spiąć w wysokiego, eleganckiego kucyka, tak też zrobiłam. Na twarz nałożyłam cienką warstwę podkładu i chwyciłam się robienia makijażu moich oczu, najpierw poprawiłam brwi i nałożyłam  jasny cień na powieki, zaraz po tym zrobiłam równe kreski i potraktowałam rzęsy tuszem, na sam koniec użyłam krwistoczerwonej szminki i różu na policzku. Byłam gotowa, prawie. Zostało mi wyjść z łazienki i wybrać odpowiedni strój, tak też nałożyłam na Siebie ręcznik i otworzyłam drzwi. Diego automatycznie na mnie spojrzał a w jego oczach pojawiły się iskierki.

-Luuu… -przeciągnął. –Po co ci ten ręcznik ?

-Żeby Cię ukarać ze to, że nie pozwoliłeś mi leżeć. –wystawiłam mu język i odwróciłam się w stronę szafy. Otworzyłam ją i zaczęłam się zastanawiać co wypada ubrać na mecz otwarcia, tak spędziłam następne 10 minut mojego życia, między czasie słyszałam jak Diego próbuje i zakraść od tyłu i ściągnąć ze mnie ręcznik, długo i intensywnie myślał jak to zrobić żebym nic nie zauważyła aż w końcu nie zdążył. Wybrałam strój i udałam się z powrotem do łazienki.

~.~

-PANIE I PANOWIE, XVIII MISTRZOSTWA ŚWIATA W PIŁCE SIATKOWEJ MĘŻCZYZN W HISZPANII UWAŻAM ZA OTWARTE! –wykrzyczał a tłumy ludzi ryknęło krzykiem. Rozległa się głośna muzyka a na parkiecie rozpoczął się pokaz artystyczny, wszystko działo się tak szybko. Radość, szczęście i podekscytowanie, trzy słowa, które mogły opisać to wydarzenie. Siedziałam na trybunach wśród zupełnie mi obcych ludzi a jednak w tamtej chwili byli dla mnie rodziną, wszyscy byliśmy jedną wielką rodziną kibiców.

Pół godziny później padł pierwszy gwizdek i piłka poszła w ruch.

*Federico*

Stałem przed Salą gdzie leżeli moi chłopcy, niezmiennie od 3 godzin, przez szybę patrzyłem jak spokojnie śpią w inkubatorze, wyobrażałem Sobie jak za kilka lat będą biegać po domu i rozrabiać, jak będą wstawiać pierwsze kroki lub wypowiadać pierwsze słowa.

-Może chcę Pan wejść ? –wszystko przerwała mi młoda pielęgniarka. Spojrzałem na nią zdziwiony propozycją. Do tej pory przecież nikt mi nie pozwalał. –No nie mogę patrzyć jak Pan tak stoi. –wyjaśniła mi i się zaśmiała. –Namówiłam lekarza. –rozpromieniłem się. Kobieta otworzyła drzwi i wpuściła mnie do środka, wziąłem krzesło i usiadłem koło inkubatora. –To może weźmie je Pan  na ręce ? –zapytała a moja radość sięgnęła zenitu. Powoli podała mi najpierw jednego noworodka a potem drugiego, siedziałem sztywno trzymając te małe istotki z mojej twarzy nie schodził uśmiech. Brakowało tylko jednego. Brakowało Francesci…

*León*

-WRÓCIŁEM! –krzyknąłem wchodząc do domu.

-JESTEM W SYPIALNI! –odkrzyknęła a ja wręcz rzuciłem się do biegu.  Wchodząc tam myślałem, że dojdę na miejscu, Violetta ubrała seksowną bieliznę –najwyraźniej nową. Prezentowała się w niej… WOW! –I jak ? –spytała zadziornie. Pomyślałem w tamtej chwili tylko jedno : Moja dziewczyna ma dwie twarze. Jedną kochaną i troskliwą, drugą zadziorną i seksowną. W tym stanie nadawała się tylko do jednego, chyba każdy wie co miałem na myśli.

Nic jej nie odpowiedziałem. Podszedłem do niej i wbiłem się w jej usta, pocałowałem ją namiętnie i brutalnie, nie miałem ochoty na przeciąganie, chwyciłem ją poniżej pośladków i podniosłem. Rzuciłem ją na łóżku. Zaśmiała się.

Co dało się dalej ? Kochaliśmy się. Namiętnie, bez opamiętania, byliśmy tylko my.

~.~

-Brakowało mi tego. –wyszeptała zdyszana opadając na łóżko.

-Róbmy to częściej, serio.

-Tak. –leżeliśmy patrząc w sufit. –Leon… -obróciła głowę w moją stronę. –Jeszcze. –oznajmiła i wywoła na mojej twarzy uśmiech.

-Od kiedy ty taka chętna ? –zaśmiałem się zbliżając się do niej.

-Od momentu kiedy tak mnie pociągasz. –musnęła palcami moją klatę. Pocałowałem ją, zaczęliśmy się kochać... 

 Hahah, jezu, Nell wzięło na trochę podtekstów xd 

Te rodział to jakaś masakra, przepraszam xd 

Ale no może chociaż sie pośmiejecie... 

Miałam teraz wygłaszać ogromną mowę na temat waszych komentarzy, ale odpuszczę Sobie, zobaczymy jak spiszecie się teraz, ale proszę o jedno. 

NIECH BĘDZIE WIĘCEJ NIŻ 10 KOMENTARZY! 

PROSZĘ. 

  

NASTĘPNY ROZDZIAŁ W PONIEDZIAŁEK... JEŚLI LICZBA KOMENTARZY WRÓCI DO NORMY. 

KOMENTARZE NAPRAWDĘ MOTYWUJĄ, A GDY SCHODZĄ OSTRO POWYŻEJ NORMY TO TYLKO I WYŁĄCZNIE ZNIECHĘCAJĄ, NAPRAWDĘ.