Rozdział 45

*Natalia*

(…) –Natalia 2 słowa, 9 liter. Powiedz to a twoje życie się zmieni. –powiedział patrząc mi głęboko w oczy, w jego zobaczyłam błaganie, walkę. Stałam jak wryta, nie wiedziałam co odpowiedzieć, czułam niezdecydowanie i lęk. „Twoje życie się zmieni” , jak się zmieni ? Czy zmieni się pozytywnie, będę szczęśliwa ?

-A co jeśli tam upadnę i się skompromituję ? Co jeśli zapomnę kroków, słów ? –chodziłam w kółko cała w nerwach, trema opanowała moje ciało a Maxi, stał. Po prostu stał i patrzył.
-Naty spokojnie! –w końcu przemówił i zatrzymał mnie przed Sobą. –Zamknij oczy i pomyśl o czymś miłym. –Jak powiedział tak zrobiłam, po chwili poczułam ciepło jego warg na swoich. Gwałtownie otworzyłam oczy i spojrzałam na chłopaka.

-Kocham Cię. –wydobyłam z Siebie magiczne słowa i jednocześnie zdarzyło się kilka rzeczy. Poczułam w sercu ciepło i miłość, na moich ustach zawitał szczery uśmiech i chwile później wargi Maxiego. W tle brzmiały oklaski nie tylko Ludmiły i Diego ale przypadkowych przechodni. Nagle wszystko się rozświetliło, usłyszałam muzykę, zaczęłam zauważać uśmiechy innych, radość, samą ją czułam, czułam szczęście. Właśnie o to mu chodziło, moje życie się zmieniło. –Kocham Cię, zawsze kochałam, nigdy nie przestałam. Kocham Cię Maxi. –nie mogłam przestać wypowiadać tych słów, na jego twarzy zawitała ulga i ogromny uśmiech, zwycięstwo.

-Ja też Cię kocham. –odpowiedział i ponownie wbił się w moje usta.

-Obiecaj mi, że będę szczęśliwa już zawsze. –wyszeptałam.

-Zawsze. –posłał mi szczery i promienny uśmiech.

-Pojedziesz ze mną ?

-Zawsze i wszędzie, nigdy Cię nie opuszczę. –wyrecytował nadal z wielkim uśmiechem.
-No i widzisz, marzenia się spełniają. –usłyszeliśmy Diego mówiącego do Lu. Automatycznie się do nich obróciliśmy.

-Spełniają się. –potwierdziłam.

-No to kochani, czas chyba iść, na wszystkich czeka wielka zmiana. Wasz samolot odlatuje za 20 minut. –stwierdziła Ludmiła podchodząc do mnie i mocno mnie tuląc. Stałyśmy tak przytulone a po policzkach zaczęły spływać nam łzy, szczęścia, tęsknoty, radości. –Przygotuję dla was mieszkanie, przylatujcie tutaj zaraz po zakończeniu trasy. Bądźcie szczęśliwi. Będziemy tęsknić. –powiedziała i jeszcze mocniej mnie ścisnęła.

-Lu udusisz mnie. –zaśmiałam się i starłam łzę z policzka. –Wrócimy tu. –spojrzałam z uśmiechem na mojego chłopaka. –A teraz jedziemy zmienić życie na lepsze.

-Nie, wasze życie już się zmieniło. –oznajmiła moja zapłakana siostra i znowu mnie przytuliła. Następnie spojrzała na Maxi’ego i go także przytuliła. –Dbaj o nią. Rozumiesz ? Ma być szczęśliwa i uśmiechnięta.

-Zadbam o to.

-A ty Diego jej nie zrań, inaczej pożałujesz. –poszłam w ślady blondynki. –Kochaj ją.

-Ma się rozumieć. –odpowiedział a wszyscy lekko się zaśmiali.

-Idziemy ? –spytałam Maxi’ego.

-Tak. –chwycił nasze walizki, ostatni raz spojrzeliśmy na Ludmiłę i Diego, uśmiechnęliśmy się i ruszyliśmy w stronę odprawy.

*Francesca*

-Kochanie kto jest tak głupi, żeby pisać sms’y o 8 rano ? –spytał zaspany Fede, zaraz po tym jak obudził go dzwonek mojego telefonu. Szybko chwyciłam urządzenie i sprawdziłam pocztę.

-Camila. –posłałam mu szczery uśmiech i odczytałam wiadomość. –Mam być u niej za 3 godziny. –oznajmiłam i leniwie się przeciągnęłam. –Co chcesz na śniadanie ? –spojrzałam z powrotem na mojego męża a na mojej twarzy pojawił się podziw i zdziwienie, chłopak zdążył z powrotem zasnąć. Powoli i bez szeleśnie wygramoliłam się z łóżka i szybko wyszłam z sypialni kierując się do kuchni. Tam przygotowałam stos kanapek, zjadłam 3 a resztę zostawiłam dla Federa i udałam się do garderoby gdzie wybrałam zestaw na dzisiejszy dzień . Zajmując łazienkę przygotowałam się do wyjścia a półtorej godziny później ubierałam już buty i szukałam telefonu i kluczy aby wyjść z domu na świeże powietrze. Mój mąż cały czas przebywał w Krainie Morfeusza co wprawiało mnie zachwyt, ciągle nie byłam w stanie zrozumieć jak można spać po 13 godzin, zostawiłam dla niego kartkę, na której napisałam gdzie jestem i wyszłam z domu. Przywitałam mnie niezbyt ciekawa pogoda, ale mimo to zostawiłam auto na parkingu i w stronę mieszkania Violetty poszłam pieszo.

…

-Cześć Leon. –posłałam mu szczery uśmiech. –Jest Violetta ? –spytałam stojąc w drzwiach przyjaciółki.

-Tak, jest. Właśnie lata po domu szukając buta. –zaśmiał się i wskazał na brunetkę, która akurat przebiegała przez salon. –Idziecie do Camili ?

-Tak.

-To może wejdź, trochę to potrwa zanim znajdzie. –zaśmiał się i otworzył szerzej drzwi, umożliwiając mi wejście do pomieszczenia. Weszłam w głąb mieszkania i zastałam „artystyczny nieład” pośród \, którego biegała moja przyjaciółka.

-Hej Fran! –podbiegła do mnie Violetta i pocałowała w policzek. –Zaraz będę gotowa. –oznajmiła lekko zdyszana. –Leon na pewno nie widziałeś tego buta ?

-Violu kochanie czemu nie ubierzesz innej pary ? Nie będzie łatwiej ?

-Nie!

-Ale trampki też Ci będą do tego zestawu pasować.

-Fran może ty mu wytłumacz, że to do tego muszą być obcasy.

-Tak, Leon do tych spodni to raczej obcasy. –posłałam mu uśmiech.

-A radźcie Sobie same. –podniósł ręce na znak, że się poddaje. – Ja idę do Megan. –oznajmił i zakaszlnął.

-Leon brałeś lekarstwa ? –spytała Violetta patrząc na chłopaka.

-Jeszcze nie. –powiedział podkreślając słowo „jeszcze”.

-To w tej chwili idziesz to zrobić. –rozkazała surowo i wskazała na kuchnie.

-Tak jest! –stanął na baczność jak żołnierz a chwile później wszyscy troje wybuchliśmy śmiechem.

-Fajnie, że tu tak wesoło ale Violu mamy tylko 30 minut na dotarcie do domu Cami. –oznajmiłam nadal się śmiejąc.

-Ale ja nadal nie mam tego buta. –rozejrzała się po pokoju.

-Przy drzwiach widziałam jakiegoś buta, takiego czarnego. –Violetta szybko pobiegła w stronę drzwi a chwile później wróciła z butem w ręku i uśmiechem na twarzy.

-To ten. –obie się zaśmiałyśmy. –Idziemy ? –spytała biorąc torebkę.

-Jasne.

-LEON WYCHODZĘ! –krzyknęła na cały dom i chwytając mnie za rękę pociągnęła w stronę drzwi.

*Angie*

-Angie wychodzę! –usłyszałam krzyk mojego narzeczonego, słysząc go szybko zbiegłam na dół.

-Gdzie ? –spytałam a na twarzy Germana pojawiło się zakłopotanie, zaskoczyłam go.

-Na spotkanie z klientem. –odpowiedział po krótkim zastanowieniu się.

-Z klientem ?

-Tak.

-Na pewno ?

-Tak. –słyszałam w jego głosie kłamstwo, coś kombinował. Przemilczałam a mężczyzna ucałował mój policzek i wyszedł z domu.

-Ramallo! –krzyknęłam aby przywołać asystenta Germana.

-Tak Panienko Angie ?

-Gdzie poszedł German ?

-Nie wiem. –odpowiedział nie patrząc mi w oczy.

-Ramallo dlaczego kłamiesz ? –posłałam mu srogie spojrzenie.

-RAMALLITO CHODŹ TUTAJ! –usłyszeliśmy głos Olgi z kuchni.

-Uratowała Cię. –oznajmiłam sucho i oddaliłam się od mężczyzny. Ruszyłam w stronę sypialni, docierając tam usiadłam na łóżku i schowałam twarz w dłoniach powoli mocząc je łzami. German coś ukrywa, i to nie od dzisiaj, coś się tu dzieję za moimi plecami i to nie jest miła niespodzianka, czuję to. Poirytowana całą sytuacją wstałam z łóżka, podeszłam do szafy, wybrałam zestaw odpowiedni do pracy i udałam się do łazienki gdzie wyszykowałam się do wyjścia.

Pół godziny później gotowa pożegnałam się z Olgą i omijając szerokim łukiem Ramallo wyszłam z domu, i wsiadając do samochodu pojechałam do Studia OnBeat.

*Maxi*

Marzenia się spełniają, marzenia naprawdę się spełniają, wszystko jest możliwe. Wreszcie byłem w stanie to uwierzyć, siedząc w samolocie, trzymając Natalię za rękę uśmiech nie schodził mi z twarzy, tysiąc pozytywnych myśli siedziało w mojej głowie, uświadomiłem Sobie, że warto walczyć i warto się nie poddawać.

-Witamy na pokładzie samolotu Buenos Aires – Mediolan, za 6 minut wystartujemy, prosimy o zapięcie pasów. –z głośników usłyszeliśmy głos młodej stewardessy. Mocniej ścisnąłem dłoń mojej dziewczyny i wygodnie oparłem się o siedzenie.

-Marzenia naprawdę się spełniają. –oznajmiłem tym razem na głos i spojrzałem z uśmiechem na dziewczynę.

-Maxi a będziemy szczęśliwi ? Miłość naprawdę sprawi, że nasze życie się zmieni ? –pytała jak dziecko.

-Tak. –zbliżyłem się do niej i musnąłem jej usta. –Teraz wszystko będzie inaczej, nauczymy się kochać, zadbam o Ciebie, będziesz moją księżniczką. Z naszych twarzy nie będzie znikał uśmiech a problemów będzie mniej, będziemy po prostu szczęśliwi.

-A twój świat też tak nagle nabrał kolorów ?

-Nie, mój stał się kolorowy gdy Cię zobaczyłem kilka dni temu, wpuściłem miłość do serca od razu, dlatego.

-Czyli nie potrzebnie zwlekałam ?

-Tak. –uśmiechnąłem się.

-Wtedy na lotnisku, jak chciałeś abym powiedziała te słowa cały świat się zatrzymał, ja zamknęłam oczy i przypomniała mi się scena z naszego pierwszego pocałunku, staliśmy wtedy w korytarzu, kilka minut przed moim występem z dziewczynami, ja się denerwowałam a ty mnie uspokoiłeś. I wszystko tak nagle się zmieniło, otworzyłam oczy, spojrzałam  Ci w oczy, miałeś je zapłakane, chciałeś się poddać i wtedy to samo ze mnie wyszło, zrozumiałam, że nie mogę zwlekać i powiedziałam to a wtedy usłyszałam muzykę a świat stał się kolorowy. –mówiła z uśmiechem jak zahipnotyzowana. –To niesamowite jak miłość zmienia człowieka. Przecież byłam pustą ździrą nie mającą uczuć, taka tu przyleciałam a teraz wylatuję jako Natalia, która potrafi kochać, wylatuję z mężczyzną mojego życia z nadzieją, że tu wrócę. –mówiła patrząc w okno. –Maxi weź mnie uszczypnij. –oznajmiła obracając się do mnie i podsuwając rękę. –Bo to chyba sen. –zaśmiałem się i zamiast ją szczypać po prostu pocałowałem.

-To nie sen. To życie pełne miłości, bo żeby żyć potrzebna jest miłość.

Wszystko czego potrzebujesz to miłość.
~The Beatles

 -------------------

Co ja mam wam napisać ? Czy zwykłe "Dziękuję" wystarczy ?

Nie umiem wam wystarczająco podziękować, pokazaliście, że jesteście w stanie komentować ... pobiliście rekord na tym blogu, 12 komentarzy! W każdym słowo "ogórek" co wywołało u mnie potok łez i bekę życia xd Jesteście najwspanialsi! 

Podwyższę poprzeczkę... popkarzcie, że jeśli tylko chcecie możecie uszcześliwić i pomóc mi latać, 15 komentarzy, nie muszą być to opinie bo rozumiem, że niektórzy nie lubią ich pisać, może to być jedno słowo ; "ogórek", tak jak poprzednio :) Tylko tym razem niech 15 osób to napiszę, a ja w zamian na piątek napiszę wam one shota! Niech KAŻDY kto jeszcze nigdy nie skomentował napisze to jedno słowo a spokojnie wam się uda :) To chyba nie tak dużo, a potrafi BARDZO uszczęśliwić :) 15 komentarzy :)

Co do rozdziału ... taką wenę jaką miałam przy fragmencie w samolocie chcę mieć codziennie! Oprócz tego coś się dzieje u Angie, a już niedługo będzie się coś dziać u dosłownie każdego :) 

Komentujcie kochani! 

8 KOM - NEXT