Rozdział 4

Rano obudził mnie dzwonek telefonu. Niechętnie wstałam i odebrałam.
-Halo? Viola? –usłyszałam głos Monici –mojej dawnej menadżerki.
-Tak! Nie krzycz tak! Jest 6 rano.
-A no tak, zapomniałam, że jesteś w Buenos Aires. Słuchaj, wejdź szybko na Twittera. To pilne!
-Dobra, Dobra, nie pali się
-W tej chwili otwieraj laptopa i loguj się na Twittera!
-Dobrze, Już! –rozłączyłam się, otworzyłam laptopa i zalogowałam się na portal. To co zobaczyłam totalnie mnie zamurowało. Cała moja tablica została „zaspamiona” moim filmikiem z wczorajszego występu, który ktoś wrzucił na YouTube. Dostałam mnóstwo wiadomości od fanów czy powracam do kariery. Pod filmem było już 800 pozytywnych komentarzy, miał 100 000 wyświetleń.  I to tylko w jedną noc! Wybrałam numer do Monici. Po chwili odebrała
-Dobra, widzę i co teraz ?
-Jak to co ? nie możesz ich zawieść, Violetta Castillo powraca! Dzwonili do mnie już z Dzień Dobry Buenos Aires, jutro o 8 rano jesteś na antenie. Będę u Ciebie o 18:00.
-Dobrze, zgadzam się już. Tylko pamiętaj, nie mam zamiaru się stąd ruszać!
-Dobrze, a teraz przepraszam, za 3 godziny mam samolot.
Monica była moją najlepszą przyjaciółką i nadal nią jest. Jest najlepszym menadżerem jakiego można Sobie wymarzyć. Odłożyłam telefon i napisałam Tweeta – „Witajcie kochani. Wczoraj zaśpiewałam w zwykłym barze dla przyjaciół. Dzisiaj powracam i moja kariera rusza po raz drugi. Wszystko tak szybko się toczy. Dziękuję za miłe komentarze, widzimy się jutro w „Dzień Dobry Buenos Aires” J.” Zamknęłam laptopa, wstałam z łóżka i skierowałam się do łazienki. Zrobiłam ostrzejszy makijaż i nakręciłam włosy na lokówkę. Następnie skierowałam się do szafy, wybrałam czarną sukienkę, gdyż co jak co ale byłam z żałobie. Wiedziałam, że gdy wyjdę na ulicę natknę się na paparazzi, więc musiałam wyglądać szczególnie ładnie. Przeglądając się w lustrze usłyszałam pukanie do drzwi.
-Proszę! –krzyknęłam. W drzwiach ujrzałam Leona.
-Leon, co ty tu robisz ?
-Przeprowadzka, nie pamiętasz ?
-Ahh tak, zapomniałam! Zbyt dużo wrażeń, jak na jeden poranek. Pewnie słyszałeś.
-Oczywiście, Gratuluję.
-Dziękuję! –odpowiedziałam i podeszłam do Leona, przytuliłam go na przywitanie. W tej chwili obudziła się Megan. Mała usiadła na łóżku i zaspanym wzrokiem spojrzała na Leona.
-Mamusiu , co ten Pan tu robi ?
-Dzień Dobry Megan, nazywam się Leon, jestem przyjacielem twojej mamusi –powiedział Leon i dał mojej córce lizaka. Meg wzięła słodycz i przytuliła Leona.
-Leon mógłbyś zanieść Megan do Olgi, a ja zaczną się pakować ? – spytałam
-Oczywiście –Leon zszedł z moją kruszynką na dół a ja wzięłam walizkę i zaczęłam pakować rzeczy Megan. 5 minut mój przyjaciel wrócił i zaczął mi pomagać. Przez chwilę trwała niezręczna cisza , która po chwili przerwał szatyn.
-Nie boisz się ?
-Boję, będę w tym wielkim domu sama, dodatkowo paparazzi, ale myślę, że dam radę –podarowałam mu promienny uśmiech.
-Violu ty jesteś niesamowita, nigdy nie spotkałem tak silnej kobiety jak ty. Najpierw to porwanie, potem nowe otoczenie, potem śmierć męża i rozpoczęcie kariery a teraz usamodzielnienie się. Brak mi po prostu słów.-W tej chwili na moim policzku pojawiło się kilka łez –Przepraszam – powiedział Leon ścierając moje łzy.
-Nic się nie stało –oświadczyłam i go przytuliłam. Po 3 godzinach byłam już gotowa.  Leon zniósł walizki na dół, a ja do ostatniego małego pudła spakowałam pamiętnik i kilka pamiątek po mamie. 2 tygodnie temu znów tu powróciłam, dzisiaj znowu odchodzę. Wszystko tak szybko się toczy. Ostatni raz spojrzałam na pokój i udałam się na dół. Pożegnałam się z rodziną, wzięłam Megan na ręce i wyszłam z domu. Wsiadając do samochodu  poinformowałam Leona, że musimy wstąpić do supermarketu po zakupy.  Leon spełnij moją prośbę i 15 minut później byliśmy pod sklepem.
-Dobra, robimy tak, Leoś mógłbyś iść z Megan na dział z zabawkami, mała potrzebuję nowe zabawki do pokoju, ja tymczasem pójdę po kilka środków do sprzątania i higieny, potem się spotkamy i pójdziemy po produkty spożywcze.
-Oczywiście. –odpowiedział i podarował mi uśmiech. Wziął Megan a następnie się rozdzieliliśmy. Zaczęłam szukać działu z chemią. Przechodząc przez dział z prasą zobaczyłam coś przez co musiałam przystanąć. Na kilku okładkach znajdowała się fotografia z mojego występu z podpisem „VIOLETTA CASTILLO POWRACA!”, wzięłam jedna z nich do ręki by przyjrzeć się co jeszcze napisali.
„Violetta Castillo, słynna piosenkarka, która po urodzeniu córki porzuciła karierę, wczoraj wystąpiła w małym barze, czyżby to oznaczało powrót do muzyki?” , nagle przerwały mi dwie dziewczynki
-Przepraszam, Pani Violetta ? Czy mogłybyśmy prosić o autograf ? –zapytały nieśmiało
-Jasne – odpowiedziałam i podarowałam im promienny uśmiech.  Po rozdaniu autografów dziewczynki zrobiły Sobie ze mną zdjęcie a ja poszłam po potrzebne rzeczy. Włożyłam do wózka potrzebne produkty i poszłam szukać Leona i Megan. Gdy odnalazłam dział z zabawkami, myślałam , że padnę ze śmiechu…

-------------------

Nie wiem dlaczego ale uwielbiam ten rozdział c; Jak widzicie życie Violetty mocno się zmienia. Będzie musiała po raz drugi sprostać się ze sławą, jak jej to wyjdzie? Leon jest przy niej na dobre i złe, niestety na Leonette trochę poczekacie, jeszcze będą przyjaciółmi... chociaż nie wiem xd Przekonacie się!
Rozdział 5 jest już napisany, teraz zaczynam 6 ;p
Dziękuję za pojawiające się komentarze c;
Przynajmniej 1 komentarz -> Rozdział jutro.
0 komentarzy -> Rozdział pojutrze ;*

---