Rozdział 29

Z góry Dziękuję za wszystkie komentarze i przepraszam, za tak beznadziejny rozdział.


*Camila*
Tłum ludzi, głośna muzyka, alkohol, tańce i zabawa. Taki widok czeka nas wchodząc do klubu, nie ważne jakiego. Później ? Alkohol, dwuznaczne tańce i zero zobowiązań.

Wejść do klubu jest łatwo, porwać się w wir zabawy zakrapianej alkoholem jeszcze łatwiej. To idealne miejsce by choć na chwile zapomnieć, by się zabawić i odstawić problemy na bok.
Podeszłam do baru, przypatrzyłam się barmanowi, młody chłopak, grzywka i zielone oczy, zobaczyłam w nich miłość do tego co robi, podśpiewywał Sobie pod nosem robiąc drinki, na jego twarzy był uśmiech.
-Dwa razy coś mocnego. –oznajmiłam siadając na wysokim krześle przy barze.
-Ciężki dzień ? –spytał wstawiając przede mną kieliszki, a następnie wlewając do nich alkohol.  
-Jak cholera. –wzięłam do ręki kieliszek i wlałam zawartość do ust. Tak samo zrobiłam z następnym.
-Jeszcze ?
-Tak. –postawił przede mną całą butelkę trutki.
-Masz, dobre na problemy. –nie zastanawiając się otworzyłam butelkę i zaczęłam pić.

*Ludmiła*
Jak na każdym wyjeździe moim oczom ukazuję się luksusowy hotel, zapewne najlepszy w mieście.
-Naty, jesteśmy w Buenos Aires, mamy tu rodzinę. Dlaczego nie możemy spać u babci ?
-Bo modelki mojej rangi mieszkają w hotelach, jak chcesz to idź do babci, ale nie spodoba się to pewnie mamie.
-A co mnie obchodzi mama ?
-Obiecałaś jej. –spiorunowałam ją wzrokiem i skierowałam się w stronę windy.
Widok mojego apartamentu w ogóle mnie nie zdziwił, ogromne łóżko, wielkie okno z widokiem na miasto, mała garderoba, „luksusy”, tak było w każdym hotelu, w każdym kraju, na każdym kontynencie.
Spojrzałam na zegarek. 20:16. W planach miałam zobaczyć Violettę, ale widząc godzinę automatycznie odstawiłam je na następny i dzień i poszłam do łazienki, wziąć relaksującą kąpiel.

*Następnego dnia*
*Violetta*
„Jeśli tylko chcemy, możemy nawet latać”
Z taką myślą stałam rano szczęśliwa z łóżka. Leon miał rację, jeśli myślimy pozytywnie, możemy zrobić wszystko, wystarczy się śmiać, uśmiechać, śpiewać, tańczyć i korzystać z życia.
Nie warto się smucić i złościć, to nas tylko opuści ku ziemi. Tylko szczęście sprawi, że będziemy latać, tylko marzenia, które spełniamy, szczery uśmiech i miłość.
-mamusiu, mamusiu!
-Tak skarbie ?
-Zrobisz śniadanko ?
-Tak, już idę. –podarowałam jej uśmiech i powoli zeszłam do kuchni.
Gdy tylko przygotowałam posiłek, ubrałam Siebie, a następnie Megan i wychodząc z domu poszłyśmy do przedszkola.

*Camila*
-Dzień Dobry Panno Torres. –budząc się zobaczyłam młodą kobietę, może 2-3 lata starszą ode mnie, ubraną na biało, uczesaną w wysoki kok, stała i patrzyła na mnie, jakby długo oczekiwała mojego przebudzenia.
-Gdzie ja jestem ? –spytałam zdezorientowana sytuacją. Czy to kolejne porwanie ? Po raz kolejny mam pecha ?
-W szpitalu. Zatrucie alkoholowe. –odpowiedziała krótko. Czyli jestem bezpieczna, nic mi nie grozi, odetchnęłam z ulgą. –Boli Panią coś ?
-Cholernie głowa.
-To się kac nazywa. –odpowiedziała lekko się śmiejąc. –Troszkę Pani przeholowała z alkoholem. Problemy miłosne ?
-Skąd Pani wie ?
-Nie jest Pani pierwszą pacjentką, przywiezioną z klubu z zatruciem. Dużo kobiet w ten sposób radzi Sobie z problemami.
-Tsa … położyłam głowę na poduszkę.
-Proszę się przespać, musi Pani wypocząć. Radzę nie ruszać alkoholu w takich ilościach, Pani nerki tego nie lubią. Na wszystko jest rozwiązanie, a faceci nie są warci Pani zdrowia. –podarowała mi promienny uśmiech i wyszła.
-Gdyby to było takie łatwe. –wzięłam telefon do ręki i spojrzałam na wyświetlacz. 0 nieodebranych połączeń i 0 sms’ów. Nic, bo kto by pamiętał o takiej osobie jak ja.
Weszłam w listę kontaktów i wybrałam numer do Violetty.
-Cześć Cami, co tam u Ciebie ? –usłyszałam jej pełny radości głos.
-Fatalnie.
-Co się stało ?
-Violu jak ty robisz, że zawsze radzisz Sobie z problemami ?
-Problemy miłosne ? –skąd oni to wszystko wiedzą ? –zadałam Sobie pytanie, czy to takie oczywiste ? –Cami, słychać to w twoim głosie. Gdzie jesteś ?
-W szpitalu.
-Jak to w szpitalu ?!
-Próbowałam utopić smutki w alkoholu. –westchnęła ciężko.
-Zaraz tam będę. –powiedziała i się rozłączyła.
Nie musiałam długo czekać, 20 minut później w Sali znalazła się moja przyjaciółka z uśmiechem na twarzy i wielką czekoladą w ręku.
-Czekolada dobra na wszystko. –powiedziała wręczając mi słodycz i siadając koło mnie. –To kim jest ten frajer ? –powoli opowiedziałam jej całą moją historię miłosną ze wszystkimi szczegółami. Dziewczyna nie kryła zdziwienia i złości na Gary’ego. –Jakie masz marzenie ? –spytała gdy skończyłam opowiadać.
-A co to ma do rzeczy ?
-Jakie masz marzenie ?
-Chciałabym być szczęśliwa. –odpowiedziałam po krótkim zastanawianiu się.
-Więc bądź, spełniaj marzenia. W tedy będziesz latać, będziesz szczęśliwa i uśmiechnięta.
-Latać ? Violu, nie rozumiem Cię.
-To bardzo proste. Gdy człowiek jest szczęśliwy i korzysta z życia podnosi się do góry. Zaczyna latać.
-Skąd masz taką teorie ?
-Od Leona. –powiedziała z ogromnym uśmiechem na twarzy.
-Od Leona ?
-Tak.
-Jesteście razem ?
-Tak. –słysząc to na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Ucieszyłam się z szczęścia przyjaciółki. –O! Widzisz! I w ten sposób podnosisz się do góry, zaczynasz latać! –wskazała palcem na mój uśmiech i powiedziała z radością w głosie.
-Tak, masz rację, czuję się lepiej, dziękuję Violu!
-Nie ma za co, zadzwonię po Fran, żebyś nie była tu sama, ja niestety muszę iść.
-Nie musisz, poradzę Sobie sama.
-Nie Cami, to przyjaciele wywołują uśmiech, potrzebujesz tego. –powiedziała biorąc telefon do ręki, a następnie dzwoniąc do Francesci.
-Jesteś uparta jak zawsze.
-Wiem. –pocałowała mnie w policzek na pożegnanie i wyszła. Ja tymczasem położyłam głowę na poduszkę i odpłynęłam do krainy Morfeusza.

-----------------
Wjem, ten rozdział jest okropny, ale jakoś nie mogłam wymyślić nic innego... ;cc
DZIĘKUJĘ za tyle komentarzy! 
Ti amo muchoo!